telenowelomelodramat /język jest do zabawy/

niekurwa nie

nie

wszystko ,i sie zdalo wszystko wszystko

misie

zdaje

tak tak to napewno tak
czemucoczemupomozwezprosze//////////////////////////ranyranyjednakjestemotakniepokonanytylezepokonana/tyle

jezu kurwaniechce juz czuc

**************************************** *

either i just spoke with daleki or

or what?! i think i just did

i wreszcie! po miesiacach, dwoch trzech czterech, telefon z ksiegarni pani ksiazka przyszla, mozna w kazdej chwili..zaraz bede!

i chociaz zdecydowana wiekszosc na pamiec prawie znam z nieszuflad i barow, to jednak i tak i tak. niesamowity zachwyt.

i bardzo bardzo dobrze pamietam ten, ten byl pierwszy (a z nim caly cykl: docent)  i do dzisiaj ten jest moj najbardziej. (i moze dlatego, ze przeczytany w bardzo pomaranczowych scianach z bardzo pomaranczami na stole i w sercu /a w sercu najbardziej/ i moze dlatego, ze zawsze sandalki i wiruje powietrze wokol a moze dlatego ze nie gniewa sie na mnie nigdy a moze szpitalne sciany i sacza sie pomarancze z pedzelka. jest w nim tyle az tyle ze do dzisiaj nie pojmuje jak, no jak) 

z pamietnika lekko szalonej pomaranczarki

lubie kolor pomaranczowy
wsciekle odbija sie od bialych szpitalnych scian
a kiedy ostroznie pedzelkiem naloze go na usta
--caluje docenta w skron.
Nie nie gniewa sie na mnie
wlasciwie nie gniewa sie na mnie nigdy
tylko dyskretnym ruchem dloni wyjmuje
z kieszeni chusteczke i pociera nia czolo.
 

Czasami kupuje naraz piec par sandalkow
po jednej na kazdy palec i biegam po pokoju w kolko
im bardziej wiruje powietrze wokol
im blizsza jestem swiatla
tym bardziej pomaranczowieja mi sutki
wtedy zaczynam malowac nimi obrazy na plecach docenta
bo on nie gniewa sie na mnie nigdy.

Anna A. Tomaszewska 'Wiersze do czytania' (sbn 83-08-037414-3)

*

z nowszych i nie_tomikowych ten /po namysle:nie podziele sie/

**12:25*

i jeszcze i jeszcze!

barytonowy barry w sluchawce there's a good chance that we can have ur car ready by 4pm today..

my baby's cured! wreszcie nareszcie ahohiwogle co za dzien.

*

to przesilajace (tak, przesilajace) uczucie

                                  ze to wszystko to nie to. ze jest cos. napewno jest cos.

i to w tym czyms sie wreszcie odnajde, spelnie, uspokoje, bede mogla zyc, i zasypiac bez tabletek. ucze sie cierpliwosci. ucze sie czekac.

inne rzeczy mi sie mysla. calkiem inne niz te o ktorych powinnam. ale to juz taka taktyka jak; skoro musze myslec czemu nie myslec o nie mysleniu? sciemniam przed sama soba. i mysle, nie mam niebieskich butow. nawet jednej pary (klapki zielone z niebieskim paskiem i niebieskim kwiatkiem gdzie stopa sie mosci, niebieskie sa za malo, wiec)nie mam. no a jak moge nie miec? nie mam swiezych pomidorow w lodowce (mam papryke zolta i czerwona i cebule. tez zolta i tez czerwona. choc czerwona lubie bardziej bo jest taka mniej). i tak strasznie staram sie skupic na tych klapkach lub pomidorach chociaz. ale to wszystko na nic, na nic.

najwiekszy z najwiekszych potworow tego kraju wyciagnal szpilke dluga na trzytysiacestosiedemdziesiatczteryidziesieccentow i wskazal nia na mnie. ty. ja? co ja? ty. no dobra ja. mam jeszcze nadzieje ale wiem ze oto jestem takim don kichotem a ten wiatrak na przeciwko ma wyryte nad wejsciem internal revenue service: give us your money or die.

jutro w grand parku Annie Hall pod golym niebem. jeszcze niewiem kto i czy wogle ale ja napewno. tylko to cieplo, to cieplo mnie odniechciewa. 

pora isc do domu. 3:59. spac.

houseburning night. cija.

parapetowa w najblizsza sobote. jak narazie 25 + zaproszonych i potwierdzonych.

probuje obmyslic jakas playliste, ktore zadowoli wszystkich. im dluzej jednak mysle, tym ciezej mi sie robi. albowiem 52% gorali, 12% chicano's, 16% tubylcow, 16% tych no, polakow innych (;) i jeden brazylijczyk to ciezka mieszanka do polaczenia muzycznie. zwlaszcza jesli chowa sie w niej najbardziej niezadowolony z niezadowolonych ludzi.

ktos ma jakis pomysl?

/a i jako ze dawno nie bylo watku remontowego,

drzwi juz wymienione /te kilka dni bez, naprawde mi sie podobalo. energia przeplywala sobie spokojnie z pokoju do pokoju, strach nie mial sie gdzie schowac bo wszystko bylo jak na dloni. tajger mowi, jesli ci to tak bardzo siedzi, to mozemy je po imprezie pozdejmowac z nawiasow i odstawic gdzies. mi to tak bardzo/. zostalo dobicie opasek na sciany, pare pstryczkow i kontaktow wymienic, zalozyc jedna lampe, poprawic wiatrak w kuchni, trzy progi, pozakladac glosniki i uporac sie z kablami, pomalowac wszystko co drewniane, zalozyc klamki i bec! jestesmy skonczeni. zwlaszcza finansowo./

czytam wracam czytam wracam czytam czytam wracam co jezu czytam i znow. czy ja juz zupelnie.

(a teraz siklawa mysloslow)ja wiem ze widze duzo w niczym,ogladajac telewizje reklamy wiadomosci wycinki znajduje takie znaczenia rozumienia mysli przeslania uczucia ze wszyscy patrza na mnie, ze co? no popatrz, spojrz, nie widzisz? to dlaczego ja. i patrza na mnie spojrzeniami z serii ah gosia. jezu czemu za co co ja. ja tez tak chce. z przymknietymi oczami.

ja napewno(do dzisiaj myslalam ze moja druga ja mieszka we mnie ma na imie anna ma cialo pachnace swierza ziemia i suszaca sie w sloncu trawa i wiatr wieje. halny, na deszcz.

do dzisiaj niedawno.)

tak tak jestem prosta i prosto mowie., wiem. widze.

a w tle, prosze panstwa!, ktos krzyczy ze
ona ona tak tak ona taka wymyslona taka zmyslona zlepiona taka tak tak to ona
patrz patrz ona lubi tak
dotkinj alez prosze bo przeciez to ona, jej mozna, ona sama sie tak